Ne meşakatli bir işmiş. Sanırsınız ilk defa taşınıyoruz.
Evlendiğimizden bu yana 3. ev aslında...
Yerleşmesi neyse de, asıl yoran bütün ama bütün eşyaları yıkamak oldu. Hala devam ediyor, düşünün. Herhalde bir ay daha sürer. Bir önceki evimizin rutubeti bütün eşyalara kokusunu bırakmış, yetmemiş rengini bile değiştirmiş çoğu giysinin...
Biz de maşallah resmen çöp ev gibiymişiz. Attığımız hırdavatın haddi hesabı yok. Taşınmadan önceki 1,5-2 hafta boyunca neredeyse her gün en az iki çuval eşya attık evden. Taşındıktan sonra da ona keza!!! Bütün atılanlara rağmen, şimdiki evimizde, ıvır zıvırımızı koyacak yer sıkıntısı çekiyoruz! Zamanla her şeyin yeri bulunur muhakkak ama şu anki görüntü benim çok canımı sıkmakta... Sabır lazım, di mi? SABIR...
Taşınmamızın en güzel kısmı, yeni evimize karşı Tibet’in takındığı tutum. Bir görseniz o kadar mutlu ki... Nazar değmez inşallah, hep böyle devam eder. Ortalıkta sürekli hoplaya zıplaya dolaşıyor, gülücükler saçıyor, odasını çok sevdi, vaktinin çoğunu orada geçiriyor. Tavana ışıklar söndüğünde parlayan yıldızlar, ay ve deniz hayvanları koyduk. Çok sevdi. Herkese “benim odamda ışıklar var.” deyip duruyor :) Uykusu geldiğinde, battaniyesini alıp “Ben odama gidiyorum, uyuycamm” diyor, tintini tintini odasına gidiyor. Yüzü hep gülüyor. Allah hep güldürsün inşallah, hiç bitmesin o gözlerdeki hayat...
Taşınma haftasının arasına bir gün kaçamak ekledik oğlumla. Burcu, Özden ve Simge ile beraber denize gittik. Ben bu sene nasılsa tatil yapamayacağım diye kendime mayo almadığımdan, oğlumda hala denize girme konusunda tedirgin olduğundan, sahilde oturduk. Oğlum kumlarda oynadı, ben kızları ağzımın suyu aka aka seyrettim :P
Kısaca bizden haberler böyle.
Yeni evimizin, yeni enerjisi bize iyi geldi. Daha bir huzurluyuz sanki. Umuyorum ki hep böyle devam eder. ...edecek...
Bizi merak eden herkese teşekkürler... Ne kadar mutlu oldum soranlara, arayanlara bir bilseniz.
Seviyorum sizi, iyi ki varsınız...
