Veda

Aslında söyleyecek fazla söz yok...

Buraya dökülen kelimeler yeter mi içimdekileri anlatmaya bilmiyorum...

Her zaman aşina olduğum yolları bu sefer farklı bir sebeple teptim.

Çok inanılmaz bir sebeple.

Yol boyunca bunun bir şaka olduğuna inanmak isteyerek...

Bu bir kabus ve uyanacağım diyerek...

ama değildi işte... maalesef değildi...

Gitti...

Daha ne olduğunu bile anlayamadan...
O güçlüdür, bunu da atlatacak diye beklerken...
Hafta sonu yine gülen gözlerini ziyaret etmeyi,

“Nasıl korkuttum ama sizi, heheheee” diyeceğini hayal ederken...

Birdenbire...

Gidiverdi...

Bu sefer onu uğurlamak için teptim o yolları...

........................

Teyzeciğime, kuzenlerime destek olmak için dimdik durdum ama omuzlarda evden çıkartılışı yıktı beni... O kadar inanılmazdı ki...

Gitti işte...
Ne denebilir ki...

Bestoş’umun dediği gibi :

“İnsanoğlu bir varmış, bir yokmuş.”
Hayatın gerçeği maalesef buymuş...

........................

Güleser’im...

Canım kuzenim...
Çocukluğumun, ergenliğimin ortağı, can yoldaşım...
Biliyorum ki orada iyisin...
Biliyorum ki hep bizimlesin, bizimle olacaksın...
Yolun açık, mekanın cennet olsun...

SENİ SEVİYORUM...