Perşembe'nin Kabusu

Perşembe gecesi sanırım hayatımın en kötü gecesiydi. Tek kelimeyle öldüm öldüm dirildim...

Tibet birkaç gündür hastaydı. Yani grip belirtileri gösteriyordu. Burun tıkanmaları, ara ara öksürmeler... her zaman yapıldığı gibi önlem olarak grip, öksürük şuruplarıyla takviye yapılıyordu tarafımızdan.

Perşembe saat 17 civarı annem, Tibet’in bir garip olduğunu söyledi. Uykudan karnım ağrıyor diye ağlayarak ve öksürerek uyanmış. Zaten uykusunda bir tuhaf nefes almaya başlamış ve bu devam etmiş. Eve geldiğimde haliti ruhiyesi iyiydi ama nefes alışı gerçekten tuhaftı. Nefes almaya zorluyordu resmen kendini ve arada bir inliyordu. Kalp atışları deli gibiydi, öyleki elimi koyduğumda kalbi elime geliyordu diyebilirim. Doktorunu aradım, ateşi olup olmadığını sordu (38,5tu). Her fazla ateş derecesine 20 atış fazla eklememi söyledi ve bu durumda kalp atışlarını normal kabul edebileceğimizi söyledi. Falan falan...

Neticede ilk defa ateşlenmiyordu bu çocuk, hiç böyle kalbinin attığını görmemiştim. Nihayetinde dayanamadım ve acile gittik. Acildeki doktor nefes almakta güçlük çektiğini, yan solungaçları kullanmaya başladığını bunun da BRONŞİT olabileceğini, karnım ağrıyor dediğine göre akciğerlerinin alt kısmında iltihaplanma meydana gelmiş olabileceğini bunun da ZATÜRRE olabileceğini söyledi. “Pek tavsiye etmemekle birlikte film çekmemiz gerekebilir” dedi. Nedenini sorunca da “Ne de olsa ufak daha, radyasyona maruz kalması iyi olmayabilir ama derin nefes almayı reddettiği için başka şansımız kalmayabilir.” dedi... Hal böyle olunca, film çekmeye yanaşmadım açıkçası... yani sadece olasılıklardan söz ediyorduk, ortada kesin birşey yoktu. Rahatlaması için buhar vermek istediler ama bizim keçi onu da şiddetle reddedince (resmen hastane ayağa kalktı) onu da yapamadık. Biz de sabaha kadar idare etmeye, sabah kendi doktoruna gitmeye karar verdik.

Bu kararı vermek, ciddi anlamda sıkıntılı oldu... zatürre olması durumunda, çocuğu ilk gece tehlikeye atmış oluyormuşuz, öyle dedi doktor. Tekrar geleceğimizi neredeyse garantileyerek gönderdi bizi... Bir yandan yanlış mı yapıyorum vicdanı ve bir yandan çocuğumun durumunun verdiği kalp ağrısı...

Sabaha kadar gözümü kırpmadım. Başında, sürekli halini gözleyerek, nefes alış verişini dinleyerek, inledikçe öpük koklayıp okşayarak, arada o odadan o odaya gezdirerek sabahı sabah ettim, ettik...

Sabah 5.30 civarı nefesi hala tam olarak düzelmemiş olmasına rağmen keyfi yerinde, hiç bir şey olmamış gibi şen şakrak uyandı bizim adam. Üstelik espriler yaparak, gülücükler dağıtarak... Yavaş yavaş düzeldi hali. Öyleki doktoruna gittiğimizde hemen hemen hiçbir şeyi kalmamıştı. Doktoruna koşa koşa girdi, girer girmez “hani, oyuncaklar nerede?” diye sordu, doktoru ne dediyse yaptı, “dön, yat, nefes al, vb...” Sonuç olarak belirtilerin KRUP olabileceğinden bahsetti. Küçük bir krup atağı geçirmiş olabileceğini, endişelenecek birşey olmadığını, zaten şu anda gayet iyi olduğunu, bu yüzden herhangi bir ilaç yazmayacağını (sadece bir öksürük şurubu dışında) olaki tekrarlayacak olursa tedbirini alabileceğimizi söyleyip bizi gönderdi.

O gece ne dualar ettiğimi anlatamam... Allah’a çok şükür ki atlattık.

Bilenler korkulacak bir durum olmadığını söyleseler de, Tibet’in o hali gözümün önünden gitmiyor. Allah bir daha yaşatmasın...

Allah çocuklarımıza sağlıklı bir ömür nasip etsin. Sağlıktan öte birşey yok...

Merak edenler için KRUP: Bir cins larinks yani nefes borusunun iltihabı olan bu durum, çocuklarda özellikle 3 ay ile 5 yaş arasında sık görülür. Çoğunlukla virüslerin neden olduğu soğuk algınlığı ses kutusuna ve nefes borusuna doğru inerse, büyüklerde ses kısıklığı, gıcık ve öksürüğe yol açarken, küçük çocukların nefes borularının daha dar olması sebebiyle ödem ve daralmaya neden olabilir.

Krup sıklıkla sonbahar-kış mevsiminde salgın olarak görülebilir. Önce üst solunum yolu enfeksiyonu gibi başlayan belirtiler giderek yerini ses kısıklığı, havlar gibi öksürük ve ileri durumlarda solunum sıkıntısına bırakabilir. Ateş sıklıkla olur. Belirtiler geceleri ve ağlamakla artar. Bu durumda hemen doktor aranmalıdır. Bu arada çocuk sakın tutulmaya çalışılmalıdır. Hava ve oksijen açlığını önlemenin en iyi yolu sakin durarak oksijen tüketimini azaltmaktır. Havayı içine çekmesi için balkona ya da pencereye çıkarılmalı, 6-7 nefes aldıktan sonra banyoda sıcak su akıtarak buhar yapmalı ve 10 dakika burada durmalıdır. Nemli hava larinksteki ödemin azalmasını sağlar. Bu uygulamalarla rahatlamayan çocuk derhal acil servisi olan bir hastaneye götürülmelidir. Krup 5-6 gün, giderek azalan şiddette devam edebilir. Evde bulunduracağınız bir soğuk buhar makinesi diğer soğuk algınlıklarında bu durumun tekrarlamasını önleyebilir.