Güzel şeyler yazacaktım ama... bu son olsun...
olsa da olmasa da artık bu konuda bir daha yazmayacağım. hatta bazen hiç mi yazmasam diyorum ya... daha hazır değilim sanırım... kısmet...
Diyecektim ki... güzel bir bayramdı. İstanbul'da olmamıza rağmen. Benim kuzenlerim, Tibet'in kuzenleri. Ev ziyaretleri. Bebeğim öyle mutluydu ki görülmeye değerdi. Her sabah beni görüp "Bugün işe gitmeyeceksin di mi anne?" diye sorması, arkasından bana sarılması bayramın en güzel kısmıydı; "işten bir hafta izin aldım" dedim ona, "hem bayram diye, hem de seninle olmak için".
Perşembe akşamı hapşırmaya, cuma günü burnu akmaya, cumartesi öksürmeye başladı. Cuma günü ananesine geçmiştik, kalmak üzere. Acaba atlatacak mıyız, yakalanacak mıyız diye tedirgin bir bekleyişe geçtik maalesef. Çok huzursuz uyumasına rağmen, Cumartesi gecesini atlatınca "Tamam" dedim, "bu sefer olmayacak!". Dememle... Sabah 7.30'da tekrar atak geçirdi...
Bu sefer durumunun daha bilincindeydi. "Ben eve gitmek istiyorum." dedi. İkiletmedik, hazırlandık, eve geçtik. Yatağında olmak istedi hep, pek salonda takılmak istemedi. Keyfi yerindeydi ama... İçimizin ısınmasına sebep, güle oynaya ama yatağından gerekmedikçe çıkmadan akşamı ettik. Babasını istedi. Sürekli "Ne zaman gelecek?" diye sordu. Tam babası geliyorum diye aradı ki, uykuya yenik düştü. Tam üç buçuk saat... Babası hamur oynayalım diye kaldırdı yataktan. İlk kalktığında hala şiddetli sayılacak derecedeydi ama gittikçe yumuşadı. Yine güle oynaya, bu sefer babasıyla oynayacak olmanın verdiği keyifle salonda geçirdi vaktini. Gece saat 12.00'de tekrar ventolin verdiğimde artık iyice geçmişti. Şimdi ÇOK ŞÜKÜR normale döndü nefes alışları.
Bu sabahın en güzel kısmı bana telefon edip, canlı, keyifli, neşeli sesiyle yemek yediğini söylemesi ve "Anne, patrondan izin al, yine gel eve" demesiydi.
Yine diyorum, Allah hiç bir çocuğa hastalık vermesin. Allah beterinden korusun ve çocuğu hasta tüm ailelere güç versin.
Ben yeterince güçlü müyüm bilemiyorum.
Bu ataklar her ay tekrar eder ve şiddeti azalmazsa......
Neyse, dile getirmeyeyim...
Bu arada, önceden yazamadım. Hepinizin geçmiş bayramı kutlu olsun...
Ahh kuzum, umarım bu geçirdiği son atak olur.
YanıtlaSilGeçmiş olsun sibelcim,
YanıtlaSilallah dermansız hastalık vermesin,
kıvırcık kuzuma geçmiş olsun. Siboşum umarım son atak olur bu geçici bir durumdur.
YanıtlaSilSibelcim çok geçmiş olsun umarım bu sefer gerçekten geçer...
YanıtlaSilYine mi yaa:(( Geçsin artık lütfen yaa :(( Kıyamam ikinizede ben.
YanıtlaSildeme öyle, şiddeti azalacak azalacak en sonunda bitecek, iyi düşün tamam mı? öptüm sizi
YanıtlaSilevet geçecek,tekrar etmeyecek benim yakışıklı pamukumu rahat bırakacak.
YanıtlaSilçok geçmiş olsun annesi...
YanıtlaSildualarına içtenlikle amin diyorum..
işten izin al annesi yine git :)
Sibel'im büyük, büyük büyük geçmişler olsun... elin yüreğinde değil mi? Canım benim.. Dilerim en kısa zamanda tamamen geçer ve dilerim Tibet çok daha kuvvetli çıkar bu hastalıklardan.. öperim..
YanıtlaSilCanım geçecek inan,ve çok şükür ki yanlarındayız,gerçekten Allah beterinden korusun.Üzülme olur mu, zamanla azalacak bu ataklar ventolin i öksürük tamamen bitene kadar ver.O baya bir rahatlatıyor.
YanıtlaSilÖpüyorummm ikinizi de sevgiyleee..
Geçicek Sibel merak etme... benim de bu hastalığı yaşarken hiç umudum yoktu. Gerçekten bitecekmi diye düşünüyordum. Bitti, şükür.
YanıtlaSilSizinkide biticek. Biraz sabır
Geçmiş olsun. Atak lafını duymak istemiyorum artık bende..
YanıtlaSilBitecek inşallha hepimizin ki.
çok geçmiş olsun sibelcim,allah beterinden saklasın.Geçecek merak etme,iyi şeyler düşün iyi olsun herşey.öpüyorum ikinizi de.
YanıtlaSilYa Sibel çok üzüldüm... Geçmiş olsun ama nolur böyle karamsar olma:(
YanıtlaSilGeçmiş olsun
YanıtlaSilÇocuk işte hastalanmadan büyürmü sibelim canını sıkma
Canım çok çok geçmiş olsun..
YanıtlaSilcanımmm çok geçmişş olsunn, geçicek lğtfen aklına kötüyü getirmee, lütfennn..
YanıtlaSilcanımmmm bi garip oldum ya kıyamam:(((
YanıtlaSilSibelcim çok çok geçmiş olsun Tibet kuzusuna, dileklerine katılıyorum Allah hiçbir çocuğa hastalık vermesin benim oğlum da azcık ateşlenince hep çocukları hasta olan çaresiz anneler geliyor aklıma...
YanıtlaSilHiç yazmamak ne demek öyle? :(
YanıtlaSilHer çocuk büyürken sıkıntılı bir dönem yaşar, yaşatır..
Geçecek Sibelcim, biraz sabır..
Pozitif inancın etkisi de çok büyük, inan.