20 Kasım 2009 Cuma

Kendi kendime...


Bu aralar biraz asabiyiz.
Erken ergenlik dönemi mi yaşıyoruz yoksa 2 yaş sendromu mu bilinmez?!

Anneyi hem reddediyoruz hem paylaşamıyoruz.
Dilinde en çok “Anne, git!” var.

Ha!
Birde kime ya da neye kızarsa kızsın, gelip bana vuruyor!
Her seferinde bu yaptığının doğru olmadığını anlatmaya çalışıyorum.
Bazı bazı sesimi de yükseltiyorum...
Ne yalan söylemeli, bazı bazı inciniyorum da...
Kapayıp kendimi kapılar ardına, bir yandan kendimi sorguluyor,
bir yandan gözlerime hakim olmaya çalışıyorum...
ama bir yandan da...
bu evde benim kadar uzak kaldığı kimse var mı bu bücürün?
Belki de onu bırakıp gitmemin hıncını çıkartıyor,
bilinmez tabii küçük kafasında neler döndürdüğü.

Hangimiz hangimizin kafasındakileri biliyoruz ki...
Kendimizinkini bile bilmezken...

Sabahları işe gidişime denk gelirse uyanışı
“Anne, çıkay üstünüü, gitmee! Amca kisay” diyor ya...

Yanlış olduğunu düşündüğüm her hareketinin arkasından
“Ben nerede yanlış yaptım?” dersem, yanlışlığa davetiye çıkartmaz mıyım?

Seni seviyorum bebeğim...

14 yorum:

  1. zamanla dengelenecek merak etme...

    YanıtlaSil
  2. İnsan en çok sevdiğine nazı geçtiğine sitem eder.

    Ben bu yaşta en çok anneme çıkışıyorum yeri geliyor.Tabi sonra pişmanlıktan ölüyorum.

    Eskiden sendrom bilmezdik.2 yaş 3 yaş bilince daha mı zorlaştı sanki bazı şeyler:)

    Düzelecek ama.. o da kendi yerini kendini bulma çabasında...

    YanıtlaSil
  3. Tibet'le değil daha çok kendinle ilgili yazdıkların öne çıktı... O duyguyu anladığımı sanıyorum... O tarz şeyler yaşamıyoruz ama bir keresinde bana vurmaya kalktığında aynı şeyleri hissetmiştim... Ama saptamaların kesinlikle doğru:)

    YanıtlaSil
  4. Bekliyorum Bestecim :)

    Daha neler var ama Kutucum, bu aralar yazamadım :)

    Yıldızım, sen anladın beni :)

    Özlem... sırf bu yüzden başka bir blog daha mı açsam diye düşündüm biliyor musun? :)

    YanıtlaSil
  5. seni çok özlediği için demekki bu tepkileri. düzelir annesi bekle sen. Anneeem diyince unutursunuz Anne git'leri.

    YanıtlaSil
  6. Sibelcim, ben simdi polyannayim ya, aklima ne geldi, bizim semos, ne kirginligini soyler ne kizginligini, bizimkiler cok uzulur ona ulasamadiklari icin, ben derim ki, neyi anlatmaya calisiyorsa en azindan anlatmaya calisiyor, oyle ya da boyle, daha da buyuyunce daha da guzel anlatacak zaten ama simdilik 2 yasindaki erkek gucune dayan derim :)

    YanıtlaSil
  7. sibelcim kaç kere okudum bu postunu, ne yazsam bilemedim, bilsem zaten önce kendime söylerim değil mi?
    ama o git dediği zamanlarda kalbim nasıl çiziliyor, senin gibi kapıların ardında nasıl gözlerime söz geçirmeye çalışıyorum tahmin ediyorsundur, sadece seni anlıyorum diyebiliyorum

    YanıtlaSil
  8. Canım, söylediğin şekilde,ama sürekli değil de sadece bir dönem annesine vuran çocuk çok gördüm. İki nedene bağlı.
    Sadece onunla ilgilenmeni istediğinden.Örneğin bize gelen sizin gibi bir anne oğul vardı.Çocuk annesinin kucağından hiç ama hiç inmez, anne konuşurken eliyle ağzını kapatır, olmadı şamarlardı ciddi ciddi:)) Sonra geçti bu huyu tabii..
    İkinci neden de senin tahminin bana göre. Senin onu bırakıp gidiyor oluşun zihninde cevap bulamıyor olabilir bu ara.
    Ama bunlar da geçecek.Dönem dönem daha neler göreceksin..
    Öpüyorum ikinizi de :)

    YanıtlaSil
  9. 2 yaş sendromunu da ergenik dönemi gibi düşünmek lazım. ikisi de bir geçiş dönemi. biri çocukluktan yetişkinliğe, diğeri bebeklikten çocukluğa. bu geçiş dönemleri ister istemez sancılı oluyor. bazı çocuklarda çok daha fazla, bazılarında hiç yok denecek kadar az. Tibet'in bu davranışları da 2 yaş sendromuyla alakalı bence. o birine kızınca gelip anneye vurma Egemen'in de çok sık yaptığı bişeydi şimdilerde bıraktı çok şükür. hepsi geçecek bi zaman sonra. ilacımız sabır.. allah kolaylık versin arkadaşım..

    YanıtlaSil
  10. ah bu sendrom merakla ve telaşla bekliyoruz bakalım:)bu arada delikanlı asabi ama çok yakışıklı:)
    sevgiler

    YanıtlaSil
  11. Sevgili Sibel;
    kendine haksızlık etme.Aslında sen de biliyorsun ki yaşadıklarınız normal gelişim sürecine ait şeyler.

    Ama sen eksikliğini yaşadığın şeyler için hemen kendini koyvermişsin.Oysa tüm günü evde beraber geçiren anna/çocuklarda da aynı şeyler yaşanıyor.Yaşadığınız dönemsel.

    ŞŞŞŞŞŞŞŞT,Hadi topla kendini..

    YanıtlaSil
  12. ŞekerKız, bu aralar demedi hiç :(

    Gö'kemim, dayanıyorum canım, dayanıyorum, emin ol :)

    Dolunay, :)))

    Füsuncum, teşekkür ediyorum canım, inan anlaşılmak bile büyük bir destek...

    Zeugmacım, geçeceğini biliyorum ama bazen oluyor işte böyle :(, geçecek, geçecek :)))

    Gülcan, haklısın. Çocuk demek aslında sabır demek... :)

    Seldacım, umarım siz en azıyla atlatırsınız ve hatta umarım hiç karşılaşmazsınız :)

    Dijlecim, topluyorum kendimi ve hatta bak topladım :))))

    YanıtlaSil