Yılbaşı ve sonrası

Yeni yıla hoplaya zıplaya girdik. Tibet Bey için ayrıca keyifli bir gün oldu.
Kuzenimdeydik. Kuzenimin eşi güzel bir sofra hazırlamış, yılbaşı ağacı süslemiş, yetmemiş bize hediyeler almışlar (biz de onlara).


Tibet ilk başta içeri girmek istemediyse de sonrasında bayağı keyif aldı ortamdan.
Yeni yıla girerken çok hoşuna gitti diye 5-6 kez 10’dan geriye doğru sayıp, hoplayıp zıplayıp birbirimizi öptük. Bu hoplayıp zıplamalardan olsa gerek, gece öksürmeye başladı. Hafif bir öksürüktü, kendisini sıcak tutmaya çalıştım(k).


Ertesi günü kuzenlerimin evine yakın bir parka gittik. İsmini söyledi ama hatırlayamıyorum şimdi, Göztepe’de çok büyük bir parktı ve çok güzeldi. Çocuklar için oyun alanları, yine çocuklar için ufak çaplı bir lunapark gibi bir yer, gezinti alanları, çay bahçeleri olan bir yer. Burada yine çok eğlendi ufaklık ama baktık ki öksürüğü tekrarlıyor, fazla kalmadan ayrıldık. O akşam öksürüğü arttı, biz de doktora götürdük kendisini. Burası ayrı bir macera, başka bir yazıda anlatırım. Sonuçta doktorumuz, bunun alerjik olabileceğini, soğukta ciğerlerin küçüldüğünü, tekrar büyümek için bu öksürüklerin meydana geldiğini anlattı. Bir şurup verip bizi uğurladı.

İlacımızı aldık, önce babaneye, sonra amcaya gittik. Bol bol eğlendik, güzel bir arabamız, helikopterimiz oldu ve eve döndük.

Gece öksürük nöbete döndü. Öksürük başladı mı sanki bitmek bilmedi, helak oldu çocuğum :( O geceyi bir şekilde atlattık. Ertesi günü sabah kahvaltısını etti. Ben öğleden sonra çıktım, akşam 21.00 civarı eve döndüğümde hala birşey yememişti. Annem galiba midesi bulanıyor dedi. Neticede ben de birşey yediremedim. Çok üstüne de gitmedim.

Yattık. Gece 03.00 civarı yine öksürük nöbeti gibi başlayıp, kusmaya döndü! Gecenin o saatinden sabahın 05.30’una kadar belki yarım saatte bir uyanıp kustu yavrucağım. Onu bırakmak istemedim, işe gitmedim. Doktorunu aradık götürmeden önce. “İshale çevirebilir, sulu şeyler yedirmemeye çalışın, sütü kesin. İshal olursa eğer, sümüksü ya da kan olduğu takdirde getirin, o zamana kadar takipte olun” dedi. Doktorumuza çok güveniyorum arkadaşlar. Bu kadar kendinden emin ve soğukkanlı bir doktor var mıdır bilmiyorum. Adam sanki telefondan görüyor hastasının durumunu! Neyse, bu da ayrı bir konu.

İshal olmak bir tarafa bu hastalık süresince Tibet kaka bile yapmadı. İçimizi rahatlatan tek kısmı buydu. İki gün, iki gece sürekli tetikteydik. Kusmaları yavaşladı, öğürtüye döndü ve nihayet dün gece sorunsuz geçti. Ben de bugün gönül rahatlığıyla işe geldim. Hala doğru düzgün yemeye başlamadı ama artık düzeldiğini umut ediyoruz.

Bakalım bugün nasıl geçecek?...