Melekler Partisi

 

Tibet daha küçücük bir bebekken, onu kolumla göğsüm arasında tutup, öylece, beraberce uyumak isterdim. Ama o kadar küçüktü ki, uyuyakalırsam onu ezmekten korkar, yapamazdım. Onu kollarımda uyurken seyrederdim...

Şimdi neredeyse omuzuma ulaşmış koca bir çocuk! Akşamları çoğunuzun bildiği üzere o uykuya geçene kadar yanında yatıyorum ve artık Prensim uykuya dalmadan önce başını omuzuma koyup, elini de belime atıp öyle uyuyor.

Nasıl bir mutluluk benim için... ve ne güzel bir huzur...

Hafta sonumuz manevi anlamda yorucuydu bizim için. Cuma ve Cumartesi günlerini ciddi ciddi birbirimizle çatışma halinde geçirdik. Dönem dönem oluyor böyle zamanlarımız ama bu sefer sanki daha yorucuydu ya da belki de ben bu aralar duygusal anlamda daha zayıf bir dönemimdeyim ki; bu ikincisi sanırım daha uygun...

Buna rağmen Pazar günümüzü o kadar güzel geçirdik ki...

“Meleklerle Yaşamak” grubuna üyeyim. Geçenlerde kitabını  okumuş, çok etkilenmiş (hatta diğer bloğumda da bahsetmiştim) ve bir meditasyon çalışmasına da katılmıştım. Katıldığım ortamdan da etkilenince, çocuklar için düzenledikleri “Melekler Partisi”ne Tibet’i götürmemek aklımın ucundan geçmedi tabii.

Tibet’in kaydını yaptırdım ve Tibet’e yeni arkadaşların olduğu, beraber şarkılar söyleyip, resim çizecekleri yeni bir yere gideceğimizi söyledim.

Normalde yeniye hemen tepki gösteren oğlum bu sefer çok normal karşıladı durumu. Malum dün çok yağmurlu bir gündü. Arabayı yer bulamam belki endişesiyle yukarıda bir yerde bırakmış olmama rağmen ve hatta yağmur atıştırıyor olmasına rağmen Tibet hiç itirazsız o yolu yürüdü. 5 (belki de 6) katı hiç şikayet etmeden çıktı ve sanki hep bildiği biryermiş, sanki önceden Beki ve Zişan’ı tanırmış gibi hiç hesapsız içeri daldı.

O kadar mutluydu ki, gidip gelip öptü beni, sardı sarmaladı. Eve dönerken “Ne kadar güzel bir gün geçirdik, di mi anne?" diyerek memnuniyetini dile getirdi. "Bir daha olursa gelelim mi yine?" dedim “Kesinlikle gelelim!” diye cevap verdi...

Ve akşam... başını omzuma koydu, elini belime attı...
“İyi geceler annecim, seni çoookkk seviyorum!” dedi...
O uykuya daldı... ben onu kollarımda uyurken seyrettim...
ve yine... ve yeniden...

Teşekkürler "Melekler"...