Yağmurlu bir gün

Haftaya yağmurlu başladık.

Sabahın 5.30unda yağan yağmurun şiddeti doğrusu korkutucuydu ama yağmurun sesinin insana verdiği dinginlik de yadsınamaz bir gerçek.

İşe gelirken, bir yandan yağan yağmurun kimbilir kaç kişinin canını yaktığını düşünüp, bir yandan da onu seyretmenin, camlara vuran sesinin verdiği huzurun çatışmasını yaşadım.

Bücürüm de 4e yaklaşmasının getirdiği çatışmalarla boğuşuyor sanırım. Bir gün bal dök yalayken, bir gün yanaşmayın yanıma, bakmam gözünüzün yaşına modunda. Bir gün lafazanlığıyla diğer gün huysuzluğuyla yarışamıyoruz. Bir an kahkahalarında sonra gözyaşlarında yüzüyoruz ve neyin hıncını çıkardığını bilemediğimiz tuvalet sorunlarıyla uğraşıyoruz. Elbet bunlarda geçecek, şikayet ettiğimiz ne geçmedi ki bu güne kadar. Ama yaşananlar anında yakıyor canını ya da güldürüyor yüzünü.

Dün yine başgösteren bir sorunumuzun sonrasında, ağlamamak için zorladığım gözlerimi gören bücürümün “Anneciiim, neyin var? Hasta mı oldun? Hiii, canım benim, hasta olmuşsuun seeen!” diyerek sarılması ve öpmesi beni, unutturdu işte herşeyi.

Ah bebeğim; büyüdüğünde de böyle gönül almayı bilirsin umarım  ve bilmem ki bu yanlış anlayıp yeniden anlamlandırdığın cümlelerin değişsin ister miyim? :)

Babasının nedense ağzına dolanmış “Amman melekem kavur balıklarıı....” şarkısının yeni versiyonudur :)

-Babane, bak şimdi, böyle söyliiceksin tamam mı? “Akşama pişir alabalıklarııı”

tamam mı? Söyle bakiim? Hah, işte böyleee, aferinnnn!!!

Bu aralar arabalı yataklara taktı kafayı, tutturdu isterim diye.

-Sevgilim, Avcılar’da da vardı bir yer. Bugün bir de ona bakalım, görmüştüm böyle değişik tipte arabalı yataklar vardı.

-Anneeee, gitmeyelim Avcılar’a, lütfeeennn. Orada kuşları vuruyorlarrr!!!

Not: MedCezir kişisel bloğumda devam ediyor. Elimden geldiğince de orada devam edecek :) İlgilenenlerin bilgisine...