Biraz ben, çokça Tibet!

Geçtiğimiz Cuma bir haller vardı bende. Sanırsınız enerjimi emen bir yaratık varmışta, tüketmiş beni. O kadar keyifsiz, o kadar halsiz, o kadar bitmiş bir haldeydim ki, Cumartesi Bedardem’in yaşgünü ilaç gibi geldi.

Meğer ne çok istemişim kendime zaman ayırmayı. Önce Bahar’la beraber bir fotoğraf günü, arkasından da Burcu’nun yaşgününde felekten bir gece. Bir güldüm bir güldüm yetmedi bir de içtim kiiii! :)

Bu sayede Elif’i de 2 seneden sonra tekrar görmüş oldum, pek bi mes’udum :)

Pamuğuma gelince. Annesinin değişken ruh hallerinden nasibini alıyor olsa da O bana inat tam  bir sevgi kuşu. Evdeki herkese sarılıp sarılıp, sevgisini dile getiriyor. Ananesi bırakıp bir yere gitse, üzülüyor. Ananesine gideceği zaman “Ben ananeme gidiyorum ama çok çabuk döneceğim, üzülme sen! Tamam mı?” diyerek babanesinin gönlünü alıyor. Babanesi onun oyun arkadaşı oldu çıktı. O varsa oynayacak oyuncuların arasında kesinlikle babanesini de istiyor. “Oğlum yoruldu, biraz dinlensin.” desen de nafile! “Babanemsiz olmazzz!” nidalarıyla kadını her oyununa dahil ediyor. Ha! Belirtmeden geçmeyeyim, oyun dediğim de kart oyunları. Korkmaya başladım büyüyünce kumarbaz mı olacak nedir? Sondan bir önceki oyuncakçı ziyaretimiz sonunda bir kutu poker pulumuz oldu. Evde de babasının iskambil kartlarına dadandı. Hatta aramızda şöyle bir diyalog bile yaşandı:

- Anne, babamın kağıtlarıyla oynayalım mı?
- Olmaz tatlım, baban gelsin, izin ister, oynarız.
- Anne, o zaman ben masusçuktan büyümüş olayım, sen benden izin iste, ben de vereyim, sonra beraber kağıt oynayalım. Ne dersin?

 

Bunlar yetmez gibi beyefendi sürekli oyuncak istiyor. Her akşam eve girdiğimde kapıya koşup “Bana oyuncak aldın mı?” diye soruyor. Sanırsınız ev ağzına kadar oyuncak dolu değil! En sonunda ben de kendisine oynamadığı oyuncakları ayıklarsa ve onları oyuncakları olmayan çocuklara göndermeme izin verirse eğer, yeni oyuncak alacağımı söyledim. Anında sildi süpürdü ortalığı! Kendisinden bu hızı ve bu fedakarlığı beklemiyordum ne yalan söyleyeyim! Şaşırttı beni :)

Böylece son oyuncakçı ziyaretimizden satranç takımıyla döndük. Benim de “Acaba büyüyünce kumarbaz mı olacak bu çocuk!” korkularım biraz hafiflemiş oldu. Satranç’ı şimdilik kurallarıyla oynamadığı kesin ama olsun, bakarsın zamanla bir satranç ustası olur çıkar! :)