Sevgili Dolunayım şekerim benim mimlemiş. Böylece blog hayatımın ilk mimini alarak MİLLİ oldum :)
Mimin konusu itiraflar... İlk başta "neyi itiraf edeyim şimdi" dediysem bile, biraz düşününce çıktı birşeyler.
O halde başlıyorum:
Ben geçmişini hatırlamakta güçlük çeken tiplerdenim. Bu büyük ihtimalle 18 yaşımdan sonra oldu. Bir sonraki maddede siz de bana hak verirsiniz sanırım. Ortaokul hatta lise yıllarımdan bile toplasanız ikişer kare var aklımda.
18 yaşımda ailece hayatımızı derinden etkileyen bir olay yaşadık. Bu olayın benim için farklı olan tarafı benim hiç ama hiçbir şey hatırlamıyor olmam! Büyük ihtimalle olay sırasında beynim kısa devre yaptı :)
Daha da vahim olanı bu olaydan sonrası bence. Olayın devamında kendimce hikayeler yazmış, buna sonuna kadar inanmış ve bir hayal dünyasında yaşadığımı henüz bu yıl öğrenmiş biriyim ben! Ailem yıllarca yazdığım bu hikaye konusunda sırf üzülmeyeyim diye beni bozmamış. Bunu öğrendiğim anda tokat yemiş gibi oldum ve itiraf ediyorum kendimden korktum!
Gençlik yıllarımda fazlaca çekingen ve suskun biriydim. Neredeyse hiç konuşmazdım. Arkadaşlarım ben konuştuğum zaman "Yuppi, Sibel konuştu!" der ve beni alkışlarlardı :P Neyseki şimdi sadece yabancı ortamlarda böyleyim.
Eşimle barda tanıştım :) Adamı gördüğüm an çarpıldım, yetmedi asıldım!
Hayatımda ilktir, sonucu bellidir :D
Zayıfkende kilomdan şikayet ederdim. Şimdi şikayet etmekte haklıyım ama bunu değiştirmek için birşey yapıyor muyum? Henüz HAYIR!
İtiraf ediyorum kankamla yaptığımız kız kıza tatilleri çooookkk özlüyorum!
Tibet'in doğumundan sonra "iyi biri olmalıyım, oğluma örnek olmalıyım" düşüncesi bende takıntı halini aldı. Kötü biri değilim çok şükür ama itiraf ediyorum bu takıntı bir dönem hayatımı ele geçirdi. Şimdi çok şükür artık bana "İNSAN" olmayı öğreten bir Yol Arkadaşım var.
Yol arkadaşım sayesinde ne kadar olumsuz biri olduğumu öğrenmiş oldum ve birşeyleri değiştirmenin ne kadar zor olduğunu!
Allah ona sabır, bana kararlılık versin :)
ve son olarak bu blog dünyası bende bağımlılık yaptı ama hiç şikayetçi değilim.
İyi ki Tibet vesile olmuş bu bloğu açmama. Sayesinde sizleri tanıdım.
Şimdi bu mimi Yaz Aşkı'na BestofBeste'ye, Şule'ye ve Calanon'a paslıyorum.
Hadi kolay gelsin :))))
Mimin konusu itiraflar... İlk başta "neyi itiraf edeyim şimdi" dediysem bile, biraz düşününce çıktı birşeyler.
O halde başlıyorum:
Ben geçmişini hatırlamakta güçlük çeken tiplerdenim. Bu büyük ihtimalle 18 yaşımdan sonra oldu. Bir sonraki maddede siz de bana hak verirsiniz sanırım. Ortaokul hatta lise yıllarımdan bile toplasanız ikişer kare var aklımda.
18 yaşımda ailece hayatımızı derinden etkileyen bir olay yaşadık. Bu olayın benim için farklı olan tarafı benim hiç ama hiçbir şey hatırlamıyor olmam! Büyük ihtimalle olay sırasında beynim kısa devre yaptı :)
Daha da vahim olanı bu olaydan sonrası bence. Olayın devamında kendimce hikayeler yazmış, buna sonuna kadar inanmış ve bir hayal dünyasında yaşadığımı henüz bu yıl öğrenmiş biriyim ben! Ailem yıllarca yazdığım bu hikaye konusunda sırf üzülmeyeyim diye beni bozmamış. Bunu öğrendiğim anda tokat yemiş gibi oldum ve itiraf ediyorum kendimden korktum!
Gençlik yıllarımda fazlaca çekingen ve suskun biriydim. Neredeyse hiç konuşmazdım. Arkadaşlarım ben konuştuğum zaman "Yuppi, Sibel konuştu!" der ve beni alkışlarlardı :P Neyseki şimdi sadece yabancı ortamlarda böyleyim.
Eşimle barda tanıştım :) Adamı gördüğüm an çarpıldım, yetmedi asıldım!
Hayatımda ilktir, sonucu bellidir :D
Zayıfkende kilomdan şikayet ederdim. Şimdi şikayet etmekte haklıyım ama bunu değiştirmek için birşey yapıyor muyum? Henüz HAYIR!
İtiraf ediyorum kankamla yaptığımız kız kıza tatilleri çooookkk özlüyorum!
Tibet'in doğumundan sonra "iyi biri olmalıyım, oğluma örnek olmalıyım" düşüncesi bende takıntı halini aldı. Kötü biri değilim çok şükür ama itiraf ediyorum bu takıntı bir dönem hayatımı ele geçirdi. Şimdi çok şükür artık bana "İNSAN" olmayı öğreten bir Yol Arkadaşım var.
Yol arkadaşım sayesinde ne kadar olumsuz biri olduğumu öğrenmiş oldum ve birşeyleri değiştirmenin ne kadar zor olduğunu!
Allah ona sabır, bana kararlılık versin :)
ve son olarak bu blog dünyası bende bağımlılık yaptı ama hiç şikayetçi değilim.
İyi ki Tibet vesile olmuş bu bloğu açmama. Sayesinde sizleri tanıdım.
Şimdi bu mimi Yaz Aşkı'na BestofBeste'ye, Şule'ye ve Calanon'a paslıyorum.
Hadi kolay gelsin :))))
Tibet'in Annesi ya hakikaten ne yapacağız bu kilo mevzusunu? Ben de şikayet ediyorum ama hiçbişi yapmıyorum! :)
YanıtlaSilBir yerde "YETER ARTIK" diyeceğiz elbet Kutucum :)
YanıtlaSilAaaaa demek ilk kez mim yazıyorsun hoşuna gittimi barı ben nefret edıyorum mimlerden:)zoraki birşey yazmakdan hoşlanmıyorum ama ilk mim aldıgım zamanı hatırlıyorumda amma sevınmıs amma önemsemısdım:)
YanıtlaSilçok guzelllll yazmıssın.neler ogrendık senın hakkında :) saka bır yana zevkle okudum senı canım.Benı krmayıp yazdıgın ıcın senı opuyorum .tibetımı kocaman opuyorum.sevgılerımle.
YanıtlaSilPrimacım, dediğin gibi ilk olduğundan herhalde çok sevindim ve heyecanlandım :)
YanıtlaSilDolunaycım, biz de seni öpüyoruz canım. Beni hatırladığın için teşekkür ediyorum ayrıca :)
Yazmayi bilmem ama okumasi cok keyifli:) devamini beklerim...
YanıtlaSilyani en zor mim de bizi buldu: )))
YanıtlaSilne yaparsın Denizcim, kader işte :P
YanıtlaSilblog dünyası bambaşka bişeymiş. ben de oğluma yazayım, günlüğü olsun diye girdim bu dünyaya ama şimdilerde gerek mimler gerek sağdan soldan yazılanlar sayesinde amacımızdan birazcık sapmış durumundayız. ama bu durumdan da memnunum :)
YanıtlaSilbu arada zor bir mimmiş bu. itiraf etmek diyince benim aklıma hiçbişey gelmiyo çünkü. :)
Çok zevkliydi okumak :)
YanıtlaSilİyi ki tibet varmış ve blog açmışsın.
Blog işi bende de bağımlılık yaptı, merak etme.
Sevgiler...
Hayırlı olsun canım ilk mimin geriside gelir geldikçe sıkılırsın belki :P Zor bir mim miş gerçekten itiraflar...
YanıtlaSilSevgiler ...
bir önceki postunda Tibet' e bayıldım canım ,o şirin köpekle oynaşması git git demesi korkmamış hiçç aferim ona :))
Gülcan, demekki hepimiz aynı yoldan geçiyoruz :)
YanıtlaSilitiraf konusu gerçekten zor ve tedirgin edici aynı zamanda :P
Zeugma, beğendiğine sevindim :)
Manii, gözün aydın gelmiş kızıınnn :)
birşeyleri değiştirmek zaman alabilir biraz ama önemli olan KARAR VERMEKti, ki sen de bunu yaptın zaten..
YanıtlaSilyanındayım sevgili yol arkadaşım :))