Anne?!

Tibet, bir aralar bir suru kelime soylemeye baslamisti, sonra hepsini birakti. Agzinda geriye sadece, "Anne, açs, ihh ihh" kaldi.

Son gunlerde eski kelimeler tekrar geri gelmeye basladi, ustelik yanlarinda yenileriyle.
"Dede, teyzse ya da teyzsi, açs, gitti, bitti, dustu, atti, akka (sanirim ayakkabi), atta, ada (bunu kime ya da neye soyluyor cozemedik dayi olabileceginden supheleniyoruz), atladi, acti, asan (hasan)" ve tabiki "ihh ihh" (bir seyi istedigi zaman eliyle isaret edip, bu sesi cikartiyor). Bazen soyledigimiz bir kelimeyi tekrar ettigi olabiliyor. Ha, bir de su istemesi var ki, o anlatilmaz yasanir!

Gectigimiz kurban bayraminin arife gunu ama sadece arife gunu "Baba"da demisti. Baska "Baba" kelimesi cikmadigi gibi agzindan babasinin pesinde bir de "Anne" diye dolaniyordu. Babasi da hakli olarak "Baba demiyorsun, bari anne de deme" diyordu da anlayana tabii :)). Bizim ufaklik sanki babasina inat gibi, gecenlerde Dede demeye basladigi ilk gun, babasinin pesinde bu sefer Dede diye dolanmaya basladi :D Neyse ki cabuk unuttu, o da bir gun surdu.

Gecen hafta misafirlerimizin geldigi gunun aksami, buyuk ihtimalle misafir arkadaslarindan duydu diye dusunuyorum "Baba" demeye basladi. Esim sasirdi, kisik bir sesle bana "Baba mi dedi" diye sordu, ben de "valla misafirler gittiginden beri agzinda "Baba" dolaniyor" dedim. Gene babasina bir seyler anlatirken esim "Ne dedin sen?" dedi. Bizimki babasina donup "Anne!" dedi.

Bu seremoni hala devam ediyor, once babasina "Baba" diye sesleniyor, esim ona "Kim?" ya da "Ne dedin sen?" diyor o da donup "Anne!" diyor...

Valla yorum yapmiim ben, bir tebessum yeter de artar bile! :)