24 Şubat 2009 Salı

Uyku... Uyku... Uyku...

Bu hafta sonu babanemiz ziyaretimize geldi. Havalarin soguk olmasi babaneyle vakit gecirmek acisindan iyi oldu. Babanesi bana yabanci gibi davraniyor diye uzulup duruyordu, bu hafta sonu bu durumu bayaa kirdik, artik kendisine laf yetistirir duruma bile geldik :)

Ama asil onemlisi bu hafta sonu uyku sorunumuz doruga ulasti! Yasi ilerledikce daha az uyanir denilen prensimiz artik 2,5 saatte bir uyanmakta, ustelik uyanmakla kalmayip, sanirsiniz doverek uyandirilmakta.
Bir aglamak ki akliniz durur!
Onceleri bir yeri agriyor sanip, panige kapildik ama sebebin herhangi bir yerinin agrimasiyla ilgili olmadigini sonradan anladik, meger ya kalkmak ya da sut icmek icin yapiyormus bunlari. Ben de artik o kadar sik araliklarla sut vermek istemiyorum, malum kocaman oldu, doktorlar gece sut icmesine gerek yok diyor, biz hadi neyse yavas yavas kendisi keser diyoruz ama tam tersi bebekligimize geri donus yapiyoruz resmen! Bir sure aglamamasi icin elimden geleni yapiyorum, annem, esim oyalamaya calisiyoruz, olmuyor, en sonunda sinirleniyorum, "tamam uyuma o zaman" deyip sirtimi donuyorum, bu sefer niye kustun der gibi tepemde aglamaya basliyor. Bir sure yuz vermiyorum, sonra donup "iyi madem kusmemi istemiyorsun uyu o zaman" diyorum, uyuyor!!!
E be cocugum, madem uzmek kirmak daha agrina gidiyor, niye bastan dogru duzgun uyumuyorsun?!

Allah yardimcim(iz) olsun...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder