Doktor civanım

Cumartesi günü Tibet’i doktor kontrolüne götürdük. Normalde hafta ortası gidecekti ama Cuma akşamı bol burun akıntısı ve şiddetli öksürükle geçirince geceyi, randevuyu Cumartesi’ye aldık.

Oğlumuz her ne kadar içeri girene kadar mızmızlanmış olsa da bu sefer çok olgun davrandı doktorun yanında. Hiç ağlamadı. Doktorun her hareketini temkinli izledi, ağlanacak birşey yapıyor mu, yapmıyor mu diye. Doktorun “Nasılsın?” sorusuna, gayet ciddi ama yüzüne bakmadan “İyiyim” diye cevap bile verdi :)

Sonuç olarak ciddi bir durum olmadığını söyledi doktorumuz. “Mevsim geçişinin son etkileridir.” dedi. Bunun dışında konuştuğumuz bir kaç konu oldu. Bir tanesi tuvalet eğitimiydi. Bizim küçük adamın çok oralı olmadığından bahsettim. Çişini, kakasını söylediğini ama tuvalete de lazımlığa da oturmayı reddettiğini anlattım. Ayrıca kakasını yapmakta zorlandığından bahsettim. “Kakam acıyor.” Diyor çoğunlukla.

3 yaşına kadar bu durumu sorun etmememizi söyledi. Şu anda ananesinde olmasının bir etkisi olabileceğini ama bunun dışında “kabızlık alışkanlığı” edinmiş olabileceğini söyledi.

Kabız alışkanlığı, çocukların tuvalet eğitimini reddetmek için geliştirdikleri bir alışkanlıkmış. Tuvalete ya da lazımlığa yapmak istemediği için kakasını tutan çocuklar varmış. Bir ihtimal Tibet’in de böyle bir alışkanlık edinmiş olabileceğini söyledi. Bu yüzden “3 yaşına kadar üstüne gitmeyin.” dedi. “3 yaşından itibaren haftada iki ya da üç gün, 2-3 saatlik oyun gruplarına verirsiniz, orada tuvalet eğitimi tamamlamış arkadaşlarını görür ve kendisi de yapmak ister.” dedi.

Bir de doktorları dinlerlermiş bazen o yüzden kendisi Tibet’e “Çişin geldiği zaman, çişim geldi de, tuvalete yap, kakan geldiği zaman da söyle sana bez bağlasınlar bezine yap, tamam mı?” dedi. Bizimki de “Tamam” dedi. Kakasını tuvalete yapmasını bir dahaki gidişimize bıraktı. Dinleyip, dinlemeyeceğini zaman gösterecek artık. Olası kabız alışkanlığını önlemek için de bağırsak düzenleyici bir ilaç verdi.

Bir diğer konu da Tibet’in çok koşuşturduktan sonra öksürmesiydi. Bu da zamanla düzelecek bir sorunmuş. Çocukların bir kısmı bu durumu telafi edebiliyormuş ama bir kısmı da Tibet gibi alıpta veremediği nefesi öksürerek atıyormuş. Yaşı ilerledikçe azalır dedi. Eğer ayda bir kereden fazla gece uyutmayacak kadar ciddi bir öksürük nöbeti olsaymış o zaman tedavi edilecek bir hastalık kabul edilebilirmiş.

Boyumuz ve kilomuz yaşıtlarımıza oranla fazlaymış ama oran olarak iyi buldu.

Son konumuzda Tibet’in çok sık sulanan sağ gözüydü. Onun da ciddi olduğunu sanmadığını ama bir göstermekte yarar olduğunu söyledi. Anlayacağınız ilk göz muayenemizi olacağız bu aralar. Artık nasıl geçecek Allah bilir! :)

Güle oynaya çıktık, Tibet doktorundan balon bile istedi düşünün artık :D

Biraz hasta diye dışarıda gezmedik bu hafta. Doktordan sonra babanesine gittik, Pazar günü de amcasına gittik.

Bu haftayı da böyle bitirdik...