Bu hafta bebegim ananesiyle... Annecim bu hafta evinde kalmak istedigini belirtti. Evini barkini birakip, cocuguma bakmak icin bize yerlesen canim anneme hayir mi diyecektim... Diyemedim, zaten demem de...Hem biz ve Pamuk Prens icin aslinda daha saglikli bence. Surekli bize yapisik yasamamasi lazim arada bir ayrilik hem bizim hem onun icin daha iyi.
Evlat ozlemi neymis anliyorsun, ogreniyorsun :)))
Zirt, pirt telefon ediyorum ama bizimki pek telefonla konusma meraklisi degil. Varsa yoksa tuslara bassin...
Ama dun bu durum degisti... Sabah "anne, anne" diye dolaniyormus ortaliklarda. Annem de "hadi arayalim anneni" demis. Telefonum caldi actim, karsidan bizim ki "Anne" diyor.
Allah'im bu ne buyuk mutluluktur, anlatmaya kelimeler yetmez!
Sen yetinme, ogleden sonra al telefonu eline, bir yandan tuslara bas, bir yandan "Anne, anne" de!
Yahu, bir gunde bu kadar mutluluga bunyem aliskin degil!
Ama olsun ben hep mutlu olmaya hazirim :)))))
Not: Bu "Anne"lerin hem beni hem babasini kastediyor olmasi da buyuk bir olasilik tabii, ben sadece kendi ustume alindim ama... :P
ya arkadasim ne guzel dile getirmiisin anne olmayi. zaten su siralar agzim fena falde sulaniyor bu konuya.
YanıtlaSilbeste