Sultanahmet

Hafta sonu, özellikle Cumartesi günü bayaa hareketli bir gün geçirdik.

Babamdan arabayı aldık (bizim küçük dedesini görünce çok mutlu oldu tabii),
sonra ver elini Sultanahmet.

Bilmem kaçıncı Cumhurbaşkanlığı Bisiklet Yarışı varmış meğer Pazar günü, onun hazırlıkları yüzünden trafik can sıkıcıydı.

Arabayı kayınvalidemin evinin oraya parketme kararı aldık, önce kayınvalideme uğradık, birşeyler atıştırdık, sonra çıktık Sultanahmet'e.

Hava 'rüzgara rağmen' güzel olduğu için kalabalıktı ortalık. Bizimki, elini birinin tutmaması özgürlüğüyle (sürekli bırakmadık tabii, arada bir) ceylan gibi sekti :) Yolda bir arkadaş buldu kendine kısa süreli, onunla bir o yöne bir bu yöne koşturdular bol bol. Ben de peşinde tabii, bi düşse fena çakılacak, öyle koşuyor.

Hazır Sultanahmet'e çıkmışken şu blog arkadaşımın Cafe'sine uğrayayım dedim, aradık durduk bulamadık, sanırsın hiç Sultanahmet'te yaşamamışız :)))
Ben 18 yaşıma kadar, eşim de biz evlendiğimiz seneye kadar Sultanahmet'liydik.

Ama eşimin de benim de ortak fikrimiz;
biz Sultanahmet'i çok seviyoruz ve orada yaşamak istiyoruz...

Canın deniz havası mı almak istedi, in sahile, ucu bucağı yok!
Yeşillikler içinde mi oturasın var, çık yukarıya, istediğin park senin!
Yukarıya çıkmak zor mu geldi, git Kadırga'ya, kocaman parkı var, otur orda!
Sinemaya mı gitmek istiyorsun, çık Çemberlitaş'a git hangisini seyretmek istiyorsan!
Alışveriş damarın mı kabardı, Eminönü iki adım ötende ya da Beyazıt!

Ezan dinlemeyi bu kadar sevdiğim bir mekan yok.
Biri susar, öteki başlar, o susar, diğeri başlar.
Müezzinlerin sesi su gibidir,
ezanı güzel okuyan bütün müezzinler orada toplanmış kesin!

İstiyorum işte, SULTANAHMET'te YAŞAMAK İSTİYORUM!!!!