Mutlu Yılllaaaarrrr!!!

Bir kaç aydır iş yerinden bir kaç kız arkadaş her ay tiyatroya gitme kararı aldık. Bu kararı gayet istikrarlı bir şekilde de uyguluyoruz. Çok sosyal kadınlar olduk valla, kendimizle gurur duyuyoruz :)

Bu ayki organizasyonumuzu Nuriye'ye yaşgünü düzenleyerek geçirmeye karar verdik (bu arada çevrem Koç'larla çevrili farkettiyseniz!). Bunu kendisine söylemeden, sanki gene tiyatroya ya da sinemaya gidecekmiş gibi davranıp, sürpriz yapalım dedik ve uygulamaya geçtik. Sinemada karar kıldık ve İrem mail trafiğini başlattı. Seçilen film üzerine tartışmalar başladı. Ben çok hararetli bir şekilde seçilen filme gitmek istemediğimi ve sebeplerini sıralıyorum, onlar da beni ikna etmeye çalışıyor. Bir yandan da niye bu kadar zorladığıma dair taciz mailleri alıyorum arkadaşlardan; "Kızım, bu dümen değil mi, niye bu kadar itiraz ediyorsun" diye. Biraz gerçekçi olsun ama di mi?! :) Günü de 2 Nisan olarak karar verdik.

Nihayet dün akşam uygulamaya bir fireyle geçtik.

Akşam işten çıkıldı, kararlaştırılan mekana sanki film öncesi yemek yiyecekmişiz gibi girdik. Geceyi Nuriye'ye "bu gece sinemaya gitmeyişimizden başka sürpriz yok sana" diyerek açan Bestecim sayesinde baya güldük. Sohbet, muhabbet, hüzün, gözyaşı, kahkaha, güzel bir yemek ve müthiş bir pastayla geceyi bitirdik. Gerçekten keyifli ve güzel bir yemek oldu.

Pastaların büyüklüğüne dikkatinizi çekerim :)

Bundan sonra tiyatro yerine böyle bir yerlere sohbete gitmeye mi çevirsek bu rutinlerimizi acaba?